چرا اول راه یا نیمه های راه رمان نویسی متوقف میشویم؟
صرف نظر از کسائی که جرئت شروع رمان را ندارند ، مشکل اغلب کسانی که در حین نوشتن رمان آن را نیمه کاره رها میکنند، ندانستن تمام مسیرهای رمان و اتفاقات و کارهای شخصیت های اصلی است. آنها ممکن است شخصیت اصلی خود را هم خوب بشناسند، یا دست کم در هنگام شروع چنین تصوری داشته باشند، اما در طولِ رمان به جایی میرسند که دیگر نمیدانند شخصیت¬شان چه کار خواهد کرد، کدام مسیر را در پیش خواهد گرفت و درمقابلِ مسیرهای چندگانه ای که پیش روش باز است ، کدام راه در مسیر درست پیش خواهدش برد. یا اصلن راه های ناشناخته ای را میروند و بعد درست مثل آدمی گم شده در خیابان ها و کوچه های ناآشنا ، مسیرشان را گم میکنند و می فهمند این راهی که آمده اند ، آن ها را به جایی نمیرساند، خواه هدف را از ابتدا تصور کرده بوده باشند ، یا نه (که معمولا یا نکرده اند یا فقط طرحی مبهم از آن در ذهن داشته اند).
برگرفته از کتاب
یک شیوه برای رمان نویسی
اثر استاد حسین سنا پور
فیروزه امیرمالایی
