یک شیوه برای رمان نویسی (انتخاب موضوعِ خوب)

چند توصیه ی غیر ضروری برای انتخاب موضوع:
اول اینکه موضوعی را انتخاب کنید که شناخت کافی از آن داشته باشید ، یا بتوانید در مورد آن تحقیق کنید.
دوم اینکه موضوع تان را از مسائل دور و برتان ، یعنی از زمانه ی خود انتخاب کنید. (این موضوع به نوشتن تان خیلی کمک میکند)
سوم اینکه در مورد موضوع تحقیق کنید و هرچه تحقیق تان بیشتر باشد کارتان زیباتر میشود.
چهارم اینکه : موضوعاتی بهترند که یا شخصیت هاشان ماجرا جو باشند یا مجبور به ماجرا جویی بشوند. یعنی خودشان را از جهاتی تغییر بدهند.
پنجم: موضوعات تاریخی به شرطی خوبند که به طور عینی یا ضمنی به موازات مسائل امروز قرار بگیرند . عکس این هم البته میتواند جذاب باشد . یعنی ارجاعاتِ تاریخی دادن به بعضی از ماجراها یا احیانا شخصیت های رمان، که در زمان حاضر حضور دارند و اتفاق می افتند ، میتوانند وسعتی تاریخی به رمان بدهند .
ششم اینکه : موضوعی را انتخاب کنید که در آن در اثر اتفاقی تمام هستی شخصیت به خطر افتاده باشد. این میتواند عاشق شدن باشد یا تهدید شدن به مرگ، یا در معرض فاجعه ای مرگبار قرار گرفتن یا طرد شدن از همه کس و همه جا و غیره و غیره . به اغلب رمان های خوب این گونه اند . مثل همسایه ها (احمد محمود) خالد دارد بالغ میشود و این بلوغ هم فکری است و هم جنسی و این هر دو تمام زندگی او را تغییر میدهند.
هفتم اینکه: بهتر است زندگی و ماجراهای شخصی خودتان را موضوع رمانتان نکنید گرچه بعضی از ماجراهای زندگی انقدر برایمان هیجان انگیز است که دوست داریم داستانشان کنیم.

آخرین توصیه ای که میتوانم بکنم از روی کتاب یک شیوه برای رمان نویسی اثر «حسین سنا پور» است : مهمترین کشمکش انسان معاصر با خودش است و بزرگترین رمان های قرن بیستم اغلب واجد این خصوصیت اند . پس بهتر است دنبال موضوعی باشیم که نه فقط نشان دهنده ی درگیری انسان با اجتماع دور و برش و چه بسا طبیعت اطرافش باشد ، بلکه درگیری او با خودش را هم در مرتبه ی اول قرار بدهد.
رمان های فاکنر ،پروست ، و جویس و از میان ایرانی ها آثار گلشیری مسئله ی شخصیتشان اینگونه است.

کلید واژه: موضوع ، رمان ، سنا پور، کشمکش